Bobbie deel 2: verlatingsangst aanpakken

In deze blog kan je deel 1 lezen. 

Basis
In deel 1 kon je lezen wat belangrijk is voordat je gaat beginnen met het trainen van verlatingsangst. Een goede boodschap is de herhaling de moeite waard; dus begin ik er met deze blog opnieuw mee. Je kan het beste trainen met een uitgeruste en ontspannen hond. 
Bobbie is snel geprikkeld. Dit komt natuurlijk omdat hij nog jong is en daarom nog veel prikkels moet verwerken. Ook het ras, labradoodle staat er bekend om dat ze snel geprikkeld zijn en baat hebben met genoeg rust en slaap. 
Daarom startte ik weer bij het begin; Bobbie in rust brengen. Bobbie deed dit al veel beter. Het duurde minder lang, ook na een wandeling kon hij sneller zijn rust vinden. Het duurde nog wel even, wat zich uitte in happen, maar we gaan in ieder geval vooruit.

De eerste stapjes
Vorige keer dat Bobbie er was, had hij moeite om mij niet achterna te lopen.  De eerste stap van verlatingsangst is leren dat je hond rustig kan blijven liggen als jij even de kamer uit gaat. Toen Bobbie eenmaal rustig lag, ben ik in het huis gaan bewegen.  Dit ging goed! Ik kon prima even in de keuken staan, kon met een dichte deur naar de wc en ik kon zelfs even naar boven. Hij bleef rustig liggen. Ik was zelfs heel trots op hem, want toen ik even boven was is hij ergens aan gaan liggen. Hij heeft zelfstandig zijn rust weer gevonden! 
Het is belangrijk dat je de tijd dat je uit zicht bent langzaam aan ophoogt.  Gaat dit goed? Dan kan je starten met het uit de deur gaan.

Weggaan
Honden hebben veel meer door dan dat mensen denken. Wanneer jij bijvoorbeeld je sleutels pakt, weet jouw hond dat je weg zult gaan.
Honden die verlatingsangst hebben, schieten al in de stress.  Je zult dus eerst aan de slag moeten met dingen die je doet vlak voordat je weggaat.
Ik ben dus begonnen met het pakken van de sleutels. Bobbie reageerde hier gelijk op. Tongelen, alert zijn en weer de neiging hebben om bij me in de buurt te blijven. Ik ben daarom op de bank gaan zitten terwijl ik een beetje met de sleutels rammelde. Toen dit goed ging, ben ik er mee door het huis gaan lopen. Af en toe weer zitten, dan weer de sleutels oppakken.  Al snel vertoonde Bobbie geen spanningssignalen meer, dus ging ik opzoek naar de volgende prikkel die hij in verband bracht met het weggaan.
Wat ik bijvoorbeeld heb gedaan:
Meermaals schoenen aan en uit, door het huis lopen met schoenen
Jas aan en uit
Lichten en tv uit
De voordeur open en dicht gedaan, zonder zelf naar buiten te stappen
Naar de wc gaan

Als dit allemaal goed gaat, kan je dingen gaan combineren. Gaat dit stressloos? Dan kan je weer een stapje verder!
Let op; dit is mijn ritme. Misschien heb jij wel een ander ritme, zoals het pakken van je tas of het opdoen van make-up. 
Neem tussendoor ook genoeg rust, zodat je voorkomt dat spanning gaat opstapelen.

Benieuwd hoe het verder gaat?
Lees hier deel 3