Vooruitgang
Ondertussen is Bobbie nu in totaal 13 dagen bij ons over de vloer geweest. Wat een verschil! Er zit vooruitgang met het oefenen met alleen zijn. En er is nog veel meer positief veranderd. Bobbie is nu iets ouder dan 4 maanden. Hij doet het geweldig! Wij zijn zo trots op hem. Zoals je kon lezen in de eerdere blogs hameren wij op rust. Bobbie heeft geleerd dat rusten fijn is, het lukt hem om snel zijn rust te vinden. Dit helpt natuurlijk bij het alleen zijn, dan moet hij dit natuurlijk ook zelfstandig kunnen.
Na een wandeling ging hij voorheen drentelen of happen. Hij hapte in dingen en helaas ook in zichzelf. Nu is hij zo ver dat hij na het uitlaten naar zijn plekje loopt en daar gelijk gaat rusten. Hij heeft dan de tijd om al zijn opgedane prikkels te verwerken. Hierdoor kan ik de wandelingen steeds langer maken, maar zie je ook verschil met de volgende punten. Er is duidelijk een verschil te zien tussen een uitgeruste en een vermoeide Bobbie:
– Hij rent niet meer in de lijn en trekt alleen nog als hij naar zijn poepplekje loopt
– Hij springt dan niet meer op
– Bobbie gaat soms blaffen als het hem te veel wordt. Wanneer hij uitgerust is, blaft hij niet
– Commando’s aanleren en uitvoeren gaat veel makkelijker.
– Bijten of happen doet hij alleen wanneer hij te veel prikkels heeft opgedaan
– Bobbie luistert naar de lichaamstaal van andere honden. Wanneer hij overprikkelt raakt, kan hij dit niet meer zo goed en wordt daarom asociaal in zijn gedrag.
– Wanneer Bobbie genoeg heeft van een wandeling, gaat hij even liggen om bij te komen. Als we dicht bij huis zijn, loopt hij zelf naar de deur.
– Zijn zindelijkheid is met sprongen vooruitgegaan
Verlatingsangst
In de vorige blog ben ik afgesloten met het opbouwen van mijn weggaansritueel. Bobbie ervoer geen stress meer als ik mijn jas en schoenen aandeed en mijn sleutels pakte. Ook als ik de deur open deed, bleef hij rustig liggen. Dus wij konden weer een stapje verder!
Bobbie is de eerste hond waarmee ik in de praktijk aan de slag ging met het overwinnen van verlatingsangst.
Ik heb daarom het internet geraadpleegd. Voor wat houvast en misschien nog wat voor mij onbekende maar goede tips voor verlatingsangst. LICG raadde aan om de eerste minuut per seconde te trainen. Eerst een seconde de deur uit, daarna twee seconden, dit totdat je aan de minuut bent. Na de minuut kan je sprongetjes maken van 10 seconden, dit totdat je bij 5 minuten bent. Gaat dit goed, dan raadt het LICG aan om elke keer een minuutje langer weg te blijven.
Dit klonk best logisch en met dit in mijn gedachten ben ik ook gaan trainen. Het is tijdrovend, maar omdat wij elke keer stapje voor stapje (of eigenlijk seconde voor seconde) vooruit gingen, is het goed te doen. Bobbie bleef netjes liggen en opende hooguit zijn oog wanneer ik weer terug binnenstapte.
Afgelopen vrijdag waren wij bij de 1 minuut en 20 seconden. Zowel bij het weggaan ritueel als bij binnenkomst was het allemaal heel ontspannen. Toch was ik altijd zenuwachtig. Bang dat ik toch te snel ging en dat ik weer opnieuw kon gaan beginnen.
Camera
Wanneer wij les geven of iemand tips geven, niet alleen tips voor verlatingsangst maar ook bij ieder ander gedragsprobleem, vertellen wij altijd: kijk naar je hond. De hond geeft zelf goed aan wat hij kan hebben of wanneer iets te lastig voor hem is. Sinds gisteren hebben wij een camera in huis aangezet. Via mijn telefoon kan ik dan kijken wat Bobbie in huis doet.
Hierdoor hebben wij grotere stappen kunnen zetten. Nog steeds ben ik bang dat ik toch te laat ben, bijvoorbeeld omdat de camera blijft hangen. Tot nu toe is de angst niet terecht. Wanneer ik de deur uit ga kijkt hij heel even op en gaat daarna weer liggen. Hij blijft liggen, af en toe wisselt hij van houding. Hij gaat niet drentelen of om zich heen kijken. Ook bij binnenkomst is zijn reactie nihil. Hij tilt zijn kop op, maar voordat ik de deur achter me gesloten heb, ligt hij alweer plat. Geen enkele uiting van stress!
Hij kan nu 40 minuten alleen blijven zonder enkel probleem. Ik ben maar blij dat het lekker weer is, dat maakt het buiten blijven een stukje fijner.
Verdere tips voor verlatingsangst:
1. Heb je meerdere honden? Wissel het alleen zijn dan af; soms met de andere hond, dan weer een keertje helemaal alleen.
2. Creeër zelfstandigheid. Niet alleen overdag, maar laat jouw hond bijvoorbeeld ook niet meer in jouw slaapkamer slapen.
3. Twijfel je of je wel op tijd thuis bent? Schakel dan een oppas in, zo weet je zeker dat de hond niet te lang alleen blijft. Wanneer je zijn vertrouwen beschadigd hebt door te lang weg te blijven, kan je weer een paar stappen terug doen. Het kan zelfs zijn dat je helemaal overnieuw moet beginnen.
4. Wees rustig. Niet alleen bij het weggaan, maar ook bij terugkomst. Het moet voor de hond voelen als de normaalste zaak ter wereld. Het is niet nodig om een hond te belonen voor het ontspannen achter blijven. De ontspanning zelf moet de beloning zijn.
5. Is jouw hond geprikkeld en zie je dat hij daarom moeite heeft om ontspannen te liggen? Stel dan het alleen zijn uit.
6. Wanneer het lukt om bij jouw thuis de hond alleen te laten zijn, betekend dat niet dat dit ergens anders ook lukt. Hou hier rekening mee als je bijvoorbeeld de hond achterlaat bij familie of in een vakantiehuisje.
7. Verdiep je in stress signalen, zodat je niets over het hoofd ziet.
Misschien heb je vragen of heb ik iets onduidelijk uitgelegd. Laat dit gerust weten! Dat kan via het contactformulier of via een reactie onder deze blog.
0 reacties